Αλληλεγγύη-Αξιοπρέπεια-Αντίσταση

Γράφει η Κατερίνα Τσερκέζη...

Και να που ανταμώσαμε πάλι με τις λέξεις, με το νόημα των λέξεων. Αλληλεγγύη. Λέξη ξεχασμένη για πολλά χρόνια. Αλληλεγγύη- σχέση αμοιβαίας ηθικής ή υλικής στήριξης μεταξύ ατόμων. Αλληλέγγυος-όποιος συμπαραστέκεται στον διπλανό του, για να τον βοηθήσει και να βοηθηθεί.

Τις είχαμε ξεχάσει τις λέξεις μας και το νόημά τους, καθώς είχε χτίσει ο καθένας το δικό του ατομικό κάστρο, απόρθητο από τις ανάγκες των διπλανών. Η κρίση, η δοκιμασία μας έκανε πάλι ανθρώπους αλληλέγγυους. Μας έκανε να θυμηθούμε πως σαν έλληνες, όπως λέει ο Μακρυγιάννης,  ήμασταν  πάντα στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και αυτό το «εγώ», αλήθεια, φαντάζει στη ζωή μας τόσο μικρόψυχο, στενάχωρο και ιδιοτελές. Από την άλλη το «εμείς» είναι τόσο συλλογικό, γενναιόδωρο και ευρύχωρο. Τόσο παρηγορητικό, φωτεινό και αισιόδοξο. Σ’ αυτό το «εμείς» προβάλλεται η αλληλεγγύη και φωτίζεται η αξιοπρέπεια. Αλληλεγγύη και Αξιοπρέπεια συγγενείς λέξεις που ευδοκιμούν σε εδάφη γόνιμα και ξεριζώνουν τις αγριάδες του φόβου και της μοναξιάς. Αντιστέκονται στην υποβάθμιση και την ισοπέδωση της ανθρώπινης ζωής.

Αλληλεγγύη, λοιπόν, ίσον Αξιοπρέπεια και μαζί  ίσον Αντίσταση. Αντίσταση στην ασχήμια των καιρών, στην απαξία κάθε ηθικής, στην απουσία μέριμνας, στο βιασμό της καθημερινότητας των ανθρώπων. Αντίσταση κατά της αρχής της ισοπέδωσης, της ομοιομορφίας, της απομόνωσης, του εξευτελισμού, της προδοσίας των κρατούντων, κι ακόμα αντίσταση κατά του εφησυχασμού.

Γιατί και το «καλό» και το «ωραίο» όταν είναι συλλογικό και αλληλέγγυο, έχει τη δική του μεγάλη δύναμη να αντισταθεί σε ό,τι το χειραγωγεί και το καταστρέφει.

Γιατί, βλέπεις, θα πει ο Οδυσσέας Ελύτης, «είναι οι ‘Αλλοι»

«και δε γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα

Και δε γίνεται μ’ Αυτούς χωρίς Εσύ

Βλέπεις, είπε, είναι οι Άλλοι

Και ανάγκη πάσα να τους αντικρίσεις»